آینه

کتاب آینه (مجموعه حکایات به نظم) به قلم زیبای کورش عباسی‌نیا نوشته شده. در این مجموعه بازتاب روایت و حکایات عامیانه به زبان شعر است که مردم در بر خورد با شرایط محیطی و کردار و رفتار انسان‌ها، به زبان زیبای کنایه بیان می‌کنند.

این حکایت‌های عامیانه، هرچند بنابر واقعیتی و یا زاده‌ی تخیل و ذهن انسانی در مواجهه با رویدادهای اجتماعی باشد، مهمترین ویژگی آن آموزنده بودن آن است، که به زبان تمثیل و کنایه در بهبود کنش‌های اجتماعی و تأثیر بهینه بر رفتار و کردار انسان‌ها بسیار تدثیر گذار است؛ چه بسا که گاهی یک حکایت و یا تمثیل عامیانه آنچنان تأثیری از خود بر جای می‌گذارد، که طومارها نوشته نمی‌تواند این تأثیر را بر جای بگذارد.

گو مرا ای آینه چندان چه دیدی زین بار          زین همه بلوا و شر و شور و شوق و انتظار 

گوش جان گر باشدت از آینه اندر کلام          هر  روایت  نکته‌ها  و   هرحکایت بس   پیام

شخصی از راهی می‌گذشت و هر روز پیر مردی را می‌دید که با کوزه‌ای شکسته آب به خانه می‌برد، کنجکاو شد و روزی که پیر مرد یادش نبود در خانه را ببند و به درون خانه نظاره کرد و دید که پیرمرد اندک آب که ته کوزه مانده را درون یک کوزه سالم ریخت. از سر تعجب نزدیک رفت و از پیر مرد پرسید: چرا با کوزه شکسته آب می‌آوری، تمام آب را در راه می‌ریزی؟ پیرمرد گفت: این کوزه زمانی سالم بود و من آب به خانه می‌آوردم و چندروزی مصرف می‌کردم و ما بقی آن را دور می‌ریختم، تا اینکه روزی کوزه‌ام سوراخ شد، چندروزی با کوزه سوراخ آب می‌آوردم و متوجه شدم که با کم شدن آب کوزه و سبک شدن آن کمر دردم کم‌تر شده است و با ریختن آب از سوراخ کوزه گل و گیاهانی در مسیر روییده که از عطر آن سردردم بهبود یافته و به لطف کمی آب در خانه همیشه آب تازه می‌نوشم و دل درم از بین رفته است.

گر   تو   آب   از   راحتی  انبان  کنب              بس ملامت از طمع بر جان کنی 

کوزه بشکن از طمع بر جان خویش              خالی از درد  و بلا جانان  خویش 

هر چه  آب  انبان  کنی  بهر عطش             کاسه‌ای بیشت نشد رفع عطش