هشت (جلد اول)

کتاب هشت (جلد اول) هشت سال خاطره، هشت سال ایثار هشت، سال دفاع مقدس، تدوین و تصحیح: مهسا غفاری، به کوشش مرکز فرهنگی و موزه دفاع مقدس دزفول، خاطرات و روایات کتاب هشت به همّت استاد بزرگوار جناب بهزاد جولایی و مرکز فرهنگی و موزۀ دفاع مقدس دزفول، توسط دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول، از طریق مصاحبه و گفت‌و‌گو گردآوری شده است. این کتاب دربرگیرندۀ خاطرات شخصی رزمندگان، اُسرا و افراد عادی در شهرهایی است که مستقیم یا غیرمستقیم دوران جنگ را درک و زوایای مختلف آن را با گوشت و پوست خود لمس کرده‌اند. 

در طول پیدایش بشر، جنگ به‌عنوان موضوعی اجتناب‌ناپذیر در زندگی‌ انسان مطرح بوده است و به‌طور ناخودآگاه بر عوامل و ابعاد گوناگون زندگی اجتماعی او تأثیر داشته است. جنگ با تمام ویژگی­های مخربی که دارد سبب پیدایش و تقویت مفاهیمی می‌شود که در دگرگونی سرنوشت بشر تأثیرگذارند.

جنگ هشت سالۀ بین عراق و ایران که به کشور ما تحمیل شد، از زوایای متعدد، زندگی افراد مختلف را تحت تأثیر خود قرار داده است، چه آنان که مستقیماً در جبهه‌های نبرد شرکت داشته‌اند و چه افراد پشت جبهه‌ها و چه کودکان و افرادی که درکی از عمق حوادث در پی جنگ نداشته‌اند. پس از گذشت 35 سال از پایان هشت سال دفاع مقدس در مردادماه 1367، هنوز هم روزانه روایات و رویدادهای متفاوت و جدیدی از تبعات جنگ پرده‌برداری می‌شود که ممکن است سال‌های سال به اندازۀ تمام ایرانیانی که در آن سال‌ها زیست کرده‌اند و یا پس از دوران هشت‌ساله جنگ تحمیلی به این جهان چشم گشوده‌اند و به‌گونه‌ای از عواقب جنگ بهره برده‌اند، ادامه داشته باشد. خاطراتی تلخ و شیرین به وسعت جغرافیای پهناور ایران و از دیدگاه‌های مختلف و متفاوت که همه در کنار هم بخش مهمی از تاریخ معاصر این سرزمین را به خود اختصاص خواهند داد.

برشی از کتاب 

همان روزی که آرام‌آرام بستر آبی آسمان برای عروس زردپوش حاضر می­شد و شعاع روشنی‌بخش خویش را بر روی شهر می‌انداخت، چه کسی می­دانست که قرار است چه بر سر این شهر خاک­‌خوردۀ اندک شاد بیاید! حوالی ساعت 11:45 دقیقۀ چهارم آذر بود؛ اندیمشک، این شهر مقاوم و شهیدپرور در آرامش و سکوت در حال نفس‌کشیدن بود و کودکان بانگ شادی سر داده بودند که زوزۀ هواپیما­ها آغاز شد. انگار که یک­دفعه بانگ مرگ در شهر زده شود، آسمانی که تا چندی پیش میزبان خندۀ خورشید بود اکنون جولانگاه گرگ­های مرگ بود. صدای ناموزون بمب‌­ها و راکت­ها یکی پس از دیگری آینۀ صیقل داده شهر را خراش داد. آرامش شهر در چند ثانیه تبدیل به فریادهایی به مثابه ناقوس مرگ شد. دبیرستان شریعتی بودیم که صدای آژیر مثل موج ممتد به صخره‌های گوش و دلمان برخورد و تکه‌تکه آرامش و اطمینان را از دل، جدا می­کرد و تکه­های رعب و نگرانی به قلبمان می­بخشید. تلاش مدیر و معاونان برای نگه‌داشتن ما در مدرسه به سرانجام نرسید و همه دانش­آموزان از مدرسه فرار کردند. از دبیرستان خارج شدیم. در چشمانمان، اصابت راکت عراقی به دبیرستانمان نقش بست و مستخدم دلسوز دبیرستانمان مورد اصابت راکت قرار گرفت… به میدان امام رسیدیم، قطار بانگ ورود به ایستگاه را نواخت و چندین تن سرباز ارتشی و افراد غیرنظامی به ایستگاه راه­آهن رسیدند و ناآگاه بودند که هدف راکت بعدی خودشان هستند. آری، در یک چشم‌برهم‌زدن چندین راکت عراقی راه­آهن را مورد اصابت قرار داد…