188 سرباز

کتاب 188 سرباز برشی از آنچه بر لشکر هفت ولی عصر (عج) در آزادسازی نبل و الزهرا گذشت… به قلم سیده مهسا غفاری، به اهتمام محمد راحمی، بیداری اسلامی به انقلاب‌ها، خیزش‌ها و اعتراضات در جنوب‌غربی آسیا و شمال آفریقا در سال‌های ۲۰۱۰ گفته می‌شود که برخی از آن‌ها تاکنون ادامه دارد

در 27 آذر ماه 1389، این اعتراضات با قیام مردمی کشور تونس، در پی خودسوزی محمد بوعزیزی در اعتراض به فساد و بدرفتاری پلیس، آغاز شد. در بسیاری از موارد روزهای اوج اعتراضات با نام «روز خشم» (یوم الغضب) یا اصطلاحاتی مشابه توصیف شده که عموماً بعد از نماز عصر جمعه برگزار شده‌است.

برشی از کتاب 

ماندن در دمشق به پایان رسیده بود و باید رهسپار حَلَب می‌شدیم. نماز را به جماعت در راهروهای مدرسه محل اسکان خواندیم و بعد از شام و کارهای مربوط به تکمیل پوتین و لباس­های گرم رزمنده­ها، برای رفتن به فرودگاه سرشماری شدیم. به فرودگاه که رسیدیم، یک عده از بچه­های اصفهان و لشکر 25 کربلای مازندران در حال برگشت بودند. خیلی کنجکاو بودیم ببینیم اوضاع در نزدیکی خطوط دشمن به چه صورت است. چقدر پیشروی انجام شده و خلاصه می‌خواستیم کسب اطلاعات کنیم و از زیر زبانشان حرف بکشیم. خیلی تأکید داشتند که باید حسابی مواظب باشید تا تلفات ندهید. مدام گوشزد می­کردند در نزدیک خطوط اشغالی تجمع نکنید، تا جایی که ممکن است بدون دلیل تیراندازی نکنید، ترددهایتان با رعایت اصول حفاظتی، امنیتی و تاکتیکی باشد. می­گفتند، بعضی مناطق مدام بین نیروهای خودی و دشمن دست­به­دست می‌شود، پس امنیتی وجود ندارد. جنگ خانه‌به‌خانه بود دیگر، منطقه‌به‌منطقه، کوچه‌به‌کوچه، محله‌به‌محله باید از دست دشمن خلاص می­شدیم تا شهرها و روستاها آزاد شوند. حلب هنوز دست نیروهای دشمن بود و فقط فرودگاهش را آزاد کرده بودند، پس بسیار ناامن بود.