مظلومیت امیرالمؤمنین (ع) جلد اول

کتاب مظلومیت امیرالمؤمنین (ع) جلد اول، نگارش: علی راجی، تلاشی در جهت شناخت وجهی از وجوه بی انتهای شخصیت مولا علی علیه السلام است.

علی (ع) در عبد بودن زیباترین و رساترین نمونه و الگوست برای گذشتگان و آیندگان از عصر خودش. تمام انبیا با معرفت الهی علی (ع) را قبل از تولدش شناخته‌اند و به وصف او اقتدا کرده‌اند و با یاد و نام علی (ع) به بهشت رفته‌اند و آیندگان بعد از عصر علی، با تأسی به یاد و نام و آرمان علی (ع) است که می‌توانند به بهشت بروند، چون خداوند علی (ع) را میزان و شاغول حساب و ترازوی آخرت قرار داده است.

برشی از متن 

خداوند می‌خواست در چهره‌ی انسان‌ها جلوه کند و لذا علی(ع) را آفرید، علی(ع) جلوه‌ی تمام‌نمایی از حق‌تعالی است در قالب بشری و لذا علی(ع) شجاع نیست، علی(ع) شجاعت است. علی(ع) عالم نیست علی(ع) علم است. علی(ع) سخی نیست علی(ع) سخاوت است. علی(ع) باتقوا نیست علی(ع) تقوا است. علی(ع) دنیا نیست آخرت است. علی(ع) بهشتی نیست بهشت است. بــا همه‌ی ایـن تــوصیف می‌گوییم علی(ع) عبد صالح خداست… این علی(ع) که کوه استوار امامت است، در عصری پا به عرصه‌ی حیات دنیایی نهاد که قدر و منزلتش مجهول ماند. هیچ کس جز پیامبر اکرم او را نشناخت، در عظمت این چهره‌ی آسمانی همین بس که پیامبر به او فرمود: یا علی هیچ کس جز من و خدا تو را نشناخت! گردانندگان سقیفه از سال‌ها قبل خود را آماده کرده بودند که در روز رحلت پیامبر به اهداف از پیش‌تعیین‌شده یعنی غصب خلافت نایل آیند. و لذا امام فرمود «لَشَدَّ مَا تَشَطَّرَا ضَرْعَیْها» خلافت را مثل پستان شتر دوشیدند. آنها خودشان نفهمیدند آینده‌ی خلافت را در بستر تاریخ از چه التهابی برخوردار کردند. شاید بهترین کلام را آن روز سلمان فارسی بیان فرمود، سلمان در روز سقیفه که حق امیرالمؤمنین را غصب کردند به زبان فارسی گفت: «کردید و نکردید نفهمیدید چه کردید»

آنچه در این کتاب می‌خوانیم

• مظلومیت امام علی (ع) در روز وفات پیامبر

• مظلومیت امام علی (ع) در امتحانی سخت

• مظلومیت امام علی (ع) در فلسفه سکوت

• مظلومیت امام علی (ع) در تحریف غدیر

• مظلومیت امام علی (ع) در برابر انصار 

• مظلومیت امام علی (ع) در حسادت قریش

• مظلومیت امام علی (ع) در برابر کفر ابوبکر و عمر

• مظلومیت امام علی (ع) در طناب به گردن

• مظلومیت امام علی (ع) در افساد ابوسفیان بعد از سقیفه

• مظلومیت امام علی (ع) در فراق فاطمۀ زهرا (س)