اخلاق در گلستان سعدی

کتاب اخلاق در گلستان سعدی اثر نادیا ناسوتی

اخلاق با توجه به سخنان بزرگان چنین تعریف شده: جمع خُلق و به معنای خوی و خصلت‌های انسانی است. آدمی موجودی مرکب از جسم مادی است که آن را با چشم ظاهر می‌توان دید و نفس مجردی است که آن را با چشم جان می‌توان درک کرد. ویژگی‌های جسمی انسان (خَلق) و ویژگی‌های روحی و نفسانی او (خُلق) نامیده می‌شود. خَلق و خُلق دو کلمه هستند که آن‌ها را گاهی اوقات با هم استعمال می‌کنند و گفته می‌شود که انسان نیکو خَلق و خُلق است. نیکو ظاهر و باطن است. و نیز خُلق عبارت است از هیأت راسخ در نفس که کار‌ها از آن به راحتی و آسانی صادر می‌‌شود، بدون آن که نیازی به تفکر و اندیشه باشد. اگر هیأت طوری باشد که از او فعل‌های خوب مانند: سخاوت و شجاعت که در نظر عقل و شرع ستوده می‌شوند، صادر گردد، آن را خُلق نیک می‌گویند و اگر فعل‌های زشت مانند: بُخل و ترس از او صادر گردد به آن خُلق بد گفته می‌شود.

آنچه در این کتاب می‌خوانیم:

• تعریف اخلاق و بیان اصول و ویژگی‌­های آن

• گفتار اول: زندگی و آثار سعدی

• گفتار دوم: نقد و بررسی ویژگی­های اخلاقی در گلستان سعدی