اهمیت تقویت حافظه دیداری و شنیداری در دوران کودکی

کتاب اهمیت تقویت حافظه دیداری و شنیداری در دوران کودکی، نوشته‌ی فاطمه سلیمان‌نژاد، حافظه، به نگهداری اطلاعات در گذر زمان اطلاق می‌شود. در واقع حافظه نیروی پیونددهنده ما به ‌اندیشه‌ها و ادراکات ماست. اگر حافظه وجود نداشت هوشیاری ما به تعداد لحظه‌های زندگی‌مان تجزیه می‌شد.

کودکان در نخستین سال‌های زندگی خود غالباً موضوعات جدیدی را از طریق قرار گرفتن در معرض آن‌ها به روش‌های مختلف یاد می‌گیرند. برای مثال کودک اطلاعاتی را درباره سیب با دیدن آن، لمس کردنش، مزه کردنش و شنیدن نام آن از زبان دیگران به‌دست می‌آورد. هرچه کودک بزرگتر می‌شود، انتظار می‌رود یادگیری‌اش بیشتر و بیشتر از طریق شنیدن انجام گیرد، در این میان نقش دیدن کمرنگ‌تر و کمرنگ‌تر می‌شود و اطلاعات دیداری صرفاً برای پشتیبانی و تأیید اطلاعات شنیداری به‌کار برده می‌شود.

برشی از کتاب 

افلاطون را از اولین افرادی می‌دانند که بر استفاده از فرایندهای شناختی تأکید داشته است؛ اگرچه پیش از او سقراط، نیز در باب تعریف درست و شرایط آن به بحث شناخت توجه داشته است. افلاطون در دو کتاب تئتتوس و جمهوری بحث شناخت را مطرح نموده و علاوه بر نقد دیدگاه‌ها به بیان نگرش‌های خود نیز پرداخته است. ویلیام جیمز، نیز از اولین کسانی است که در مورد حافظه نظر داده و حافظه را به دو نوع اولیه و ثانویه تقسیم کرده است. او حافظه اولیه را حافظه خودآگاه، قابل دسترس و مربوط به زمان و مکان حاضر می‌داند درحالی که حافظه ثانویه حافظه ناخودآگاه، غیرقابل‌دسترس و مربوط به حوادث گذشته است. دیدگاه افلاطون و برخی دیگر از محققان، مبتنی بر استعاره­ای فضایی است. برحسب این دیدگاه، اطلاعات ذهنی در مکان‌های ویژه‌ای ذخیره می‌شوند و بازیابی اطلاعات مستلزم جستجوی این مکان‌ها در ذهن فرد است. این تمثیل به‌طور ضمنی دلالت بر آن دارد که سیستم ذخیره‌سازی انعطاف‌ناپذیر است و نیز اینکه برخی از اطلاعات به سبب اینکه در محلی نزدیک‌تر ذخیره شده‌اند، برای یادآوری در دسترس‌تر می‌باشند.

آنچه در این کتاب می‌خوانیم 

• اهمیت تقویت حافظه دیداری و شنیداری در دوران کودکی

• نگاهی به حافظه دیداری و اختلالات پردازش دیداری

• اختلالات حافظه شنیداری و پردازش شنیداری