اِما

کتاب اما اثر مشهور، جذاب و خواندنی جین آستن، درباره‌ی دختر جوان، زیبا، زرنگ و ثروتمندی است که با وجود تجربه کمی که در زندگی دارد، عاقل‌تر و باهوش‌تر از هم‌سالان خود رفتار می‌کند. این کتاب در فهرست صد رمان برتر انگلیسی زبان به انتخاب مجله گاردین، در رتبه هفتم قرار گرفته است.

درباره کتاب اما

داستان اما (Emma) درباره تصوراتی اشتباه از عشق است و همچون دیگر آثار آستن دغدغه‌ها، مشکلات، دلبستگی‌ها و ماجراهای زنان را در دوره جرج تاریخ برتانیا در قرن هجدهم روایت می‌کند.

دوشیزه اما وودهاوس شخصیت اصلی این کتاب در کودکی مادرش را از دست داده، بعد از اینکه خواهرش ازدواج کرد، او با پدر بیمارش در عمارت خانوادگیشان زندگی می‌کند و خانم خانه شده است؛ اما با قلب مهربانی که دارد می‌خواهد به زندگی روستاییان سر و سامان دهد. او خوش قلب و مهربان و در عین حال کمی مغرور است، در رفتارش ذکاوت و هوش خاصی به چشم می‌خورد ولی به دلیل تجربه کم‌اش در زندگی و تکبری که دارد، گاه تصمیم‌های اشتباهی می‌گیرد. او پیش خودش قسم خورده است که هرگز ازدواج نکند اما به مرور زمان متوجه می‌شود که به آقای کینگلی، دوست خانوادگیشان علاقه دارد.

جین آستن پیش از خلق قهرمان این داستانش می‌گفت این شخصیت را جز خودم کسی دوست نخواهد داشت با این وجود محبوبیت آن در میان مخاطبان مثال‌زدنی است. اما وودهاوس بر خلاف دیگر قهرمانان کتاب‌های او شخصیتی مستقل، قدرتمند و ثروتمند دارد و به همین دلیل نیازی نمی‌بیند که بخواهد با مردی ازدواج کند. حال و هوای این رمان از دیگر آثار آستن شادتر است، زیرا از عاملی چون فقر در این داستان کلاسیک خبری نیست.

نکوداشت‌های کتاب اما

– جی کی رولینگ: من کتاب‌های جین آستن را به دفعات مرور کرده‌ام ولی رمان اما را دست کم بیست بار خوانده‌ام و رمان مورد علاقه من است.

– سر والتر اسکات: طرح داستانی رمان اما ساده تر از آثار قبلی آستن است. لحن همراه با طنز و شناخت نویسنده از جهان و توصیف شخصیت‌ها به گونه‌ای است که انگار همه آن‌ها را پیش چشم ما نقاشی کرده‌اند.

– سایت litbitch: اما یکی از مدرن‌ترین و مستقل‌ترین شخصیت‌های آستن است.

– مجله school library: رمانی با حال و هوایی گرم و لحنی طنز با پایانی خوش. این کتاب برای مطالعه به صورت فردی و خواندن در جمع با صدای بلند مناسب است.

– به دلیل محبوبیت بی‌نظیر این رمان میان مخاطبان، چندین فیلم سینمایی در سال‌های 1995، 1996، 2010 و 2020 بر اساس داستان این رمان ساخته شده است. هم چنین در سال 1948 شبکه BBC و در سال 1954 شبکه NBC مینی سریال‌های خوش ساختی با حال و هوایی عاشقانه و خانوادگی از این کتاب ساخته‌اند.

شخصیت‌های اصلی کتاب اما

– اما وودهاوس: قهرمان داستان.
– آقای کینگلی (آقای نایتلی): از نزدیکان اما و برادر جان، همسر خواهر بزرگتر اما، ایزابلا.
– هاریت اسمیت: دوست و غمخوار اما. اما در تلاش است تا برای او همسر مناسبی پیدا کند.
– فرانک چرچیل: پسر آقای وستون، جوانی دوست داشتنی که مورد توجه همه قرار می‌گیرد به غیر از آقای کینگلی.
– جین فیرفاکس: دختری یتیم اما زیبا و باهوش که در آوار و نواختن پیانو مهارت و استعداد دارد. او با خاله‌اش خانم بیتس زندگی می‌کند. تنها کسی که اما به او حسادت می‌ورزد.
– خانم وستون: زنی که سرپرستی اما را بعد از مرگ مادرش به مدت 16 سال بر دوش داشت تا زمانی که با آقای وستون از دواج می‌کند.
– آقای وودهاوس: پدر بیمار و گوشه‌گیر اما.

کتاب اما مناسب چه کسانی است؟

خواندن این رمان به طرفدارن ادبیات کلاسیک انگلستان و کسانی که به رمان‌های عاشقانه با حال و هوای خانوادگی علاقه دارند، پیشنهاد می‌شود.

با جین آستن بیشتر آشنا شویم

او در سال 1775 در استونتون هامپیشایر جایی که پدرش در جامعه کشیشان به ارشاد مردم اشتغال داشت به دنیا آمد. به دنبال بازنشستگی پدرش در سال 1801 خانواده آستن متعاقباً به شهرهای دیگری مهاجرت کردند. در سال 1817 به دلیل بیماری شدید، جین آستن برای درمان در وینچستر اقامت گزید تا در کنار یک پزشک باشد، او در همان شهر درگذشت و جسدش را در کلیسای بزرگ وینچستر دفن کردند.

زندگی کوتاه آستن در میان روستائیان طبقه متوسط نسبتاً مرفه سپری شد و در کلیه نوشته‌های وی به وضوح می‌توان تأثیر آن را مشاهده کرد. آستن نویسندگی را از زمانی که بسیار جوان بود آغاز کرد و کتاب مشهور و پرفروش خود بنام “غرور و تعصب” را در سال 1797 یعنی در بیست و چهار سالگی به پایان رساند و “کلیسای نورث انگر” را در سال 1798 نوشت.

در کلیه داستان‌های آستن، شخصیت‌هایی تصویر شده‌اند که او با کلیه عواطف خود دقیقاً آنان را می‌شناخته و به همین روی با می‌بایست این نویسنده را در شمار نویسندگان مکتب رومانتیسم قرار داد. در سه داستان بزرگش غرور و تعصب، اما و پارک منسفیلد جین آستن بیش از هر داستان دیگری در عواطف انسانی باریک و دقیق شده و این نازک‌اندیشی را در “ترغیب” به‌طور محسوس‌تری می‌توان بازیافت.

دنیای جین آستن پر از احساس و ادراک است به همین روی در این دنیا زشتی و پلیدی همیشه زبون و ناتوان می‌ماند و نصیبی جز شکست ندارد. زندگی آستن دیری نپائید، اما اگر بیشتر می‌ماند لااقل در محدوده آثارش تاریکی‌ها بیشتر مغلوب روشنی‌ها می‌شدند.

در بخشی از کتاب اما می‌خوانیم

“اما” با استقبال گرم پدرش روبه‌رو شد که نگران به‌سلامت رسیدن دخترش از آخرین قسمت سواری بود. وقتی او وارد شد به نظر می‌رسید همه خوشحال‌اند. جان کینگلی از رفتار تندش شرمگین بود و حالا مهربان و مطبوع شده بود روز با صلح و خوشی برای تمام آن‌ها که میهمانی رفته بودند به پایان رسید غیر از او.

او با زحمت بسیار سعی داشت خود را خوشحال نشان دهد تا وقت خواب برسد و به اطاقش برود.

وقتی به اطاقش رسید با افسردگی نشست و به فکر فرورفت و با خود گفت: کار وحشتناکی است این پایان تمام چیزهایی بود که آرزو داشتم و شروع تمام آن چیزهایی است که نمی‌خواستم یک چنین ضربه‌ای برای هاریت… این از همه بدتر است. شاید این‌قدرها هم به خاطر اشتباهی که کردم شرمگین نمی‌شدم اگر هاریت زیاد رنج نمی‌برد و یا اگر او را به علاقه‌مند کردن آقای استون سوق نمی‌دادم و این‌قدر زیاد هم گرفتار دردسر تشویق و تحسین آقای استون نمی‌شدم.

“اما” باور نمی‌کرد که آقای استون واقعاً به عشق او گرفتار باشد با خود گفت: او می‌خواهد ازدواج کند، درست. و می‌داند که من ثروتمند هستم و وانمود می‌کند که مرا دوست دارد. او مقدار بسیاری کلمات قشنگ و آه‌وافسوس به من تحویل داد اما تصور نمی‌کنم عشق او واقعی باشد. او یک همسر پولدار می‌خواهد، زمانی که نتواند مرا داشته باشد حتماً شخص دیگری را پیدا خواهد کرد.

سپس دوباره به هاریت فکر کرد: من مجبورم با هاریت بیچاره که دلباخته این مرد شده صحبت کنم. من او را تشویق کردم تقاضای رابرت مارتین را قبول نکند. در این مورد تا حدی درست عمل کردم اما نمی‌بایست بیشتر از آن سماجت می‌کردم.