تولدی در نیستان

کتاب تولدی در نیستان به قلم عبدالرحمن کرامت‌نیا، بیان مظلومیت و شناختن چهرهٔ واقعی مردان خدا، به‌ویژه شهدا و ترسیم زندگی و مبارزات آنان، از مفاهیم نهفته در وصایا، زیارات و مناجات آن ره یافتگان به کوی جانان است. محبت و عشق و شعف در میان عبارات عقیدتی و اجتماعی دعا و مناجات شهدا نشان‌دهندهٔ امتزاج امور مختلف با دعاست. جایگاه این امور در قلب و استفاده از عواطف امری ضروری در تربیت انسان است. عبارات عرفانی و قرین شدن آن با حزن و گریه که همراه خواندن دعا توصیه گردیده است، زدایندهٔ ابرهای تیرهٔ تردید و اغوائات و وسواس شیطانی و گشایندهٔ درهای رحمت الهی است.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم

«اگر شهادت نبود، آئینه شهود، ترک برمی­داشت»

 اگر شهادت نبود، تشهد به جایی نمی‌­رسید اگر شهادت نبود هیچ کس غیرت نداشت و اگر شهادت نبود…

تکلیف نبود، تکلیف مرد و نامرد را براستی چه کسی روشن می­‌کرد و اینک ماییم در حضور شهیدان.

 ختم به خیر باد.

مردان جنگ، نبض دریا، را در دست دارند و پرچم خورشید را بر دوش، مردان جنگ یک آسمان ستاره نامکشوف در سینه دارند و مهتابی را در سیما، مردان جنگ ستاره­‌های بی­‌ادعا هستند که بوی روشنی می‌­دهند و عطر بهشتی را می‌­پراکنند.

 در سال 1332 ستاره­ای در آسمان دزفول درخشید که نام او را عظیم گذاشتند نوزادی نیکو چهره که چون مرواریدی غلطان و با لبانی خندان در آغوش خانواده­ای مؤمن و متدین رشد و نمو کرد نامش عظیم بود و عظمت و بزرگی در سیمایش موج می­زد شبنمی بود که بر گلبرگ‌های زیبای محمدی عطر زندگی و جوانمردی می‌­افشاند.