زبان گفتاری و نوشتاری

کتاب زبان گفتاری و نوشتاری ترجمه خدیجه احمدی‌انجیرکی، برای بیشتر افراد باسواد، زبان به معنای نوشتاری است.

از بین این موضوعات، شاید جالب توجه‌ترین موضوع این بوده است که با میزانی ربط دارد که تا آن دانش ضمنی در مورد زبان از سمت فراگیر یک چیز مطلوب یا مفید می‌باشد. اما روشی که در آن در مورد این موضوع بحث انجام شده است، اغلب اجازه‌ی محو کردن پرسش‌های دیگر و بزرگتر را یافته است: پرسش‌هایی مانند، در مورد زبان به عنوان یک جنبه از تجربه بشر، و همچنین در مورد زبان به‌عنوان یک منبع از اهمیت بنیادین در ساخت تجربه بشر.

برشی از متن

برای یک متن در برداشتن برخی کاربردهای نمایشات معنایی، به‌عنوان یک موضوع جزیی، میسر است؛ و شاید واضح‌ترین نمونه از این ژاپنی باشد. تا قرن پنجم پس از میلاد، ژاپنی مکتوب نبود؛ سپس دو تهاجم وسیع از چین وجود داشت، که در نتیجه آن ژاپنی نظام نگارش و مقدار عظیمی از واژگان را از چینی قرض گرفت. با این حال ژاپنی نوع بسیار متفاوتی از زبان نسبت به چینی شناخته می‌شود (که کاملاً بی‌ربط است، – ژاپنی به‌عنوان یک زبان آلتایی، احتمالاً یا یک زیرلایه پیشین‌تر از زبان اویترونزیایی) و یک حروفی کاملاً با آن نامتناسب است.

آنچه در این کتاب می‌خوانیم

• توسعه‌ی گفتار

• نظام‌های نگارش

• زبان نوشتار

• زبان گفتاری‌: خصوصیات عروضی

• زبان نوشتاری: تراکم لغوی

• زبان گفتاری: پیچیدگی گرامری

• گفتار: نوشتار و یادگیری