زندگی را به آواز بخوان

رمان زندگی رابه آواز بخوان نوشته زینب بکتاش، سرگذشت پسری که همراه مادربزرگش زنگی می‌کند را به تصویر می‌کشد.

برشی از کتاب 

بی‌­بی تخم غاز را جلوی چشم‌های پشت عینک قاب طلایی­اش گرفت و یک تکه زغال هم توی دستش.

– ایران خانم مطمئنی روی تخم غاز بنویسم، یعنی آنقدر زیادن؟

ایران خانم که با چند زن پا به سن گذاشته و یک زن طالب فرزند همه دور تا دور بی­بی را گرفته بودند و همه منتظر بودند تا نوبت‌شان بشود و بی­بی به درد دلشان برسد. زن کمی جلوتر آمد و گفت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌: ‌آره دردت بجونم بلکه تخم غاز هم کوچیک باشه، آخه تو که نمی­دونی چقدر بخیل و حسود دور و بر من هست. باید اسم‌شون جا بشه. تخم مرغ که سه تا اسم بنویسی تمام میشه. حالا بنویس بی­بی جون کلی اسم دارم. شاید اینم کم باشه. و یکی‌­یکی اسم‌هایی که بلد بود و نبود را ردیف کرد و بی­بی با خطی که حتماً به خواندن خودش هم نمی­‌آمد اسم‌ها را نوشت تا اینکه با فشار انگشت بی­بی دستش توی تخم غاز فرو رفت و ایران خانم پشت دست خودش را قرمز کرد و لبش را به دندان گرفت و گفت: دیدین همه­تون، دیدین تا اسم این دختره تکم را آوردم تخم شکست. عروسمه، آره ولی چشمش شوره. هنوز سه سال نیست آوردیمش، قدم نحسش همه­‌مونو بدبخت کرد بس که قدمش نحسه. چشمش قد یه بشکه نمک شوره. همه­‌ی حاضرین در آن اتاق تاریک و سرمازده باور داشتند که آنقدرها هم که مادرشوهر از بدی دختر بیچاره می­‌گوید نیست. او بی­‌زبان‌تر و بی‌­آزارتر از آن بود که تمام وجودش نحس باشد. ایران خانم پولی کف دست بی­بی گذاشت و سراسیمه از خانه خارج شد.