فروغ

کتاب فروغ، مجموعه‌ای متشکل از 24 غزل است که توسط داود تورچی، شاعر معاصر ایرانی سروده شده. این اشعار از دریچه‌ی روح شاعر سرچشمه گرفته‌اند و سرشار از احساسات ناب‌ او هستند. کتاب پیش‌رو تا حدودی به آثار شعرای کلاسیک فارسی نزدیک شده است.

در میان قالب‌های شعری، غزل شاعرانگی بیشتری دارد و بیش از سایر قالب‌ها، موجب غلیان احساسات خواننده می‌شود. غزل در حقیقت یکی از قالب‌های سنتی شعر است که 5 الی 12 بیت را شامل می‌شود. در این بستر، تمامی ابیات زوج به‌ همراه مصرع اول، از یک قافیه پیروی می‌کنند و به دلیل محدودیت در تعداد ابیات، غزل‌سرایان معمولاً از ایجاز و اختصار بهره می‌گیرند. این ویژگی‌ها در سروده‌های این دفتر نیز مشهود است.

لازم به ذکر است که محتوای این اشعار عموماً عاشقانه است و احساسات در آن‌ها موج می‌زند. عشق در غزل، نمونه‌های زمینی و عرفانی را دربرمی‌گیرد. غزل‌های عارفانه در ستایش عشق به خالق هستی سروده می‌شوند. البته در انتخاب محتوا، محدودیتی وجود ندارد و شاعر می‌تواند بر اساس تجربه‌ی زیسته‌ی خود، مضمون دلخواه را به‌ کار ببرد.

اشعار موجود در کتاب فروغ به‌واسطه‌ی پیروی از قافیه، آثار شعرای کلاسیک فارسی را به‌ یاد می‌آورند و مضامین پرمایه‌ی آن‌ها را زنده می‌کنند. این بازگشت به قالب‌های شعری گذشته باعث شده کتاب حاضر از سایر مجموعه‌های شعر معاصر، متمایز شده و تجربه‌ی متفاوتی را برای خواننده رقم بزند. 

برشی از متن 

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

َ مانده عِطرِ نابِ مویِ خرمائی به پیراهن

از آن انبوهِ نخلستانِ آویزانِ تا گردن

رها کرده میانِ باد آن زلفِ پریشانش…

و این­گونه عوض­ کرده مسیرِ شعر را یک زن

چکیده از بلندای سَرِ زلفت نَمِ باران…

که روی شانه­ام حس می­کنم سنگینیِ بهمن

تو با گرمیّ دستانت مرا لب تشنه­تر “تر” کن

و با زیبایی چشمت بر این آتش بزن دامن

منِ مغرورِ اسفندی به پای دامت افتادم

زده هر تیر مژگانت به روح و قلب و جان و تن

چنان هُرمِ نفس­های تو جان ­داده زمستان را…

که روئیده شکوفه از نگاهت در دلِ بهمن

نَفَس نه! قلبِ من هستی… چنان می­خواهمت ای­جان…

که حسرت می­خُورد بر عشقِ ما هم­ دوست هم­ دشمن

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥