مثنوی معنوی و پست مدرنیسم

کتاب مثنوی و معنوی و پست مدرنیسم نوشته دکتر فرزانه یوسف قنبری – زیبا حاتمی­‌کیا، این کتاب حاضر آرا و نظریات تربیتی و اخلاقی مولانا در مثنوی معنوی را بازخوانی می‌نماید و با ویژگی‌ها و مؤلفه‌های تربیتی مکتب پست‌مدرنیسم، مورد تجزیه و بررسی قرار می‌دهد و برخی قرابت‌ها و پارادوکس‌های ممکن و موجود این دو دیدگاه را در بیان و مورد نقد و بررسی قرار می‌دهد تا به مدد این تحلیل برخی علل تمایز تعلیم و تربیت در اسلام و پست‌مدرنیسم آشکار و دلالت‌ها و رهنمودهای تربیتی که متناسب با جوامع اسلامی است، دریافت شود.

در بخشی از متن می‌خوانیم

مولوی معتقد است در ذات همه انسان‌ها یک صفت مشترک یگانگی وجود دارد، باطن و ذات انسان از روح الهی بوده و لذا انسان بنا به سرشتش رو به ‌سوی او دارد. ولی این صفت ذاتی با پرده‌ای از بعضی معتقدات تعصب‌آمیز و پندارهای خودخواهانه پوشیده شده است. مولوی گاهی این صفت مشترک ذاتی را به «نور» تشبیه می‌کند و انسان‌ها را به صورت چراغ‌های متعدد در نظر می‌گیرد که گرچه چراغ‌ها هر یک جدا و مستقل هستند ولی ذات آن‌ها که «نور» است، صفت مشترک آن‌هاست و در این مورد چنین می‌گوید:

ده چراغ ار حـاضـر آیـد درمیان           هر یکـی باشد به صـورت غیر آن

فـرق نـتـوان کرد نور هـر یکـی           چون به نورش روی آری بی‌شکی

آنچه در این کتاب می‌خوانیم 

• نگرش‌‌های جهان‌شناختی

• جبر و اختیار آدمی

• نظرات تربیتی مولانا

• اومانیسم یا انسان مداری

• دستاوردهای مدرنییته

• مبانی هستی‌شناسی

• نهادینه کردن کثرت‌گرایی

• موقعیت‌گرایی به‌جای نظام‌گرایی

• نقد تطبیقی آموزه­های تربیتی مثنوی و پست­مدرنیسم