مجموعه خاطرات مجید توت‌فرنگی‌های آبدار

کتاب توت‌فرنگی‌های آبدار، روایتی است استثنایی از دل تاریک‌ترین سال‌های جنگ ایران و عراق؛ روایتی که این بار از زبان سجاد جمال، بیان می‌شود؛ روایتی که کمتر کسی از آن سوی خطوط جنگی با این دقت و صداقت گفته است. این اثر فقط یک زندگینامه‌ی خودنوشت در دوران جنگ نیست؛ بلکه روایتگر زندگی انسانی است که در کشاکش انتخاب و حوادثی قرار می‌گیرد که تقدیر و تاریخ برایش رقم زده است.

برشی از متن 

 روز آخر شهریورماه که فردایش باید دور بازی‌کردن با پسرعموهای شوشی و نجاری با دوستم مشعلچی را خط می‌کشیدم.

آقام از محل کار صَفی‌آبادش توت‌فرنگی‌های گلخانه‌ای شیرین آورده بود؛ من، رحیم و رحمان به جانشان افتاده بودیم؛ آن طرف هم داداش کریم سرش را در کتاب فرو بُرده بود و مثل نیوتن خوراکش علمش بود،

نه تخم‌مرغ و نه توت‌فرنگی‌های تر و تازه‌ی سرخ. 

 از آن طرف مرضیه با مادر که علی و محمد کوچولو این‌دست و آن‌دستش بودند، دعوا می­کرد که فردا برای مدرسه چیزی ندارد بپوشد، ولی هر کدام، نفری یک توت‌فرنگی آبدار در دستشان بود و سَق می‌زدند.

آنچه در این کتاب می‌خوانیم 

• مُرغ رحیم

• مهمان

• نـگهبان

• دعوا 

• ناشتا زهر

• حسود هرگز نیاسـود! 

• پیاده‌روی

• چَـق

• پل قدیم

• فروزان