داستان آخرین گره

کتاب آخرین گره، روایتی است استثنایی از دل تاریک‌ترین یک مادر؛ روایتی که این بار از زبان مریم بنواری، بیان می‌شود؛ روایتی که کمتر کسی گفته است. این اثر فقط یک زندگینامه‌ی خودنوشت در دوران زندگی دانشجویی است؛ بلکه روایتگر زندگی انسانی است که در کشاکش انتخاب و حوادثی قرار می‌گیرد که تقدیر و تاریخ برایش رقم زده است.

برشی از متن 

باید قالی را  تموم کنم، نذر کردم اگه فرهادم برگشت، قالی را به حرم امام رضا^(ع) هدیه کنم.

حدود یک‌هفته یا ده روز قبل از رفتن به مسافرت یه روز من و کژال از دانشگاه برگشتیم، دیدیم خونه ساکته و هیچ صدایی نمیاد.

چندبار صداش کردیم ولی خبری نشد. دوتایی باعجله رفتیم زیرزمین، چون عادت داشت واسه بافت قالی چند ساعتی اونجا باشه.

وقتی وارد زیرزمین شدیم یه بوی خاصی می‌اومد عین بوی عطر حرم. کژال با صدای بلند جیغی زد و منو صدا کرد.

– مریم، مریم، حاج خانم، بیا بیا…

دیدم حاج خانم پای دار قالی افتاده. بلندش کردم، آروم صداش کردم، کژال باعجله یه لیوان آب آورد و به صورتش زدیم به‌سختی نفس می‌کشید.

آروم یه چیزی گفت ولی  نفهمیدم، گفتم: بلندشو می‌بریمت درمانگاه.

دیدم دستمو محکم گرفت، بریده، بریده گفت: او…مد اومد، بالاخره فر… فر… فرهادم برگشت.

گفتم: چی می‌گی حاج خانم؟!

گفت: مریم به قولش عمل کرد. فرررهاد اووومد… گررره آخر!…